Zdrowie psychiczne człowieka, psychika i zdrowie, zdrowa psychika i zdrowe ciało, higiena psychiczna, psychologia zdrowia, zaburzenia psychiczne

Psychoterapia egzystencjalna odnosi się do dylematów i rozterek spotykanych na codzień jak i tych natury filozoficznej, dotyczących życia samego w sobie. Zasdniczym przedmiotem badań jest proces wyborów oraz związane z każdym wyborem rozterki. Zasadniczym celem psychoterapii jest tu nie tyle zdrowie psychiczne, co samorealizacja, a jej warunkiem samoakceptacja. W procesie psychoterapii pacjent otrzymuje od terapeuty właśnie ową akceptację bezwarunkową, co wzmacnia jego wiarę w siebie. W takim podejściu psychoterapeuta poświęca wiele czasu na słuchanie i zrozumienie chorego, pod wzgędem intelektualnym jak i emocjonalnym. Ramy czasowe takiej psychoterapii określają wspólnie: psychoterapeuta i pacjent .

Twórcami ruchu egzystencjalnego w psychiatrii są europejczycy rozczarowani ortodoksyjną psychoanalizą. Zdając sobie sprawę z tego, że najbardziej powszechnym problemem współczesnego człowieka jest uczucie wyobcowania ze świata, utrata poczucia tożsamości czy przynależności, ci psychiatrzy i psychologowie byli przekonani, że psychoanaliza zaostrza problem, jeszcze bardziej rozdrabniając jednostkę. Dla nich podstawową rzeczywistością było doświadczenie pojedynczej ososby, a nie zdarzenia fizyczne. Jedna ze szkół psychoterapii egzystencjalnej, zwana logoterapią koncentruje się na potrzebie dostrzegania sensu we własnym życiu. Owo pragnienie sensu uważa się za najbardziej ludzkie ze wszystkich zjawisk. Szkoła ta kładzie nacisk na stwierdzenie Nietzschego: Ten, kto zna Dlaczego życia, pokona prawie każde: Jak. Ludzie odpowiadają na pytania: Dlaczego przez samorealizowanie się, które wiąże się zarówno ze swobodnym wyborem kierunku działania, jak i z odpowiedzialnością za wybranie tego w taki sposób, aby rozwijać wartości duchowe. W logoterapii szczególny nacisk kładzie się na rozwój wartości duchowych i etycznych.